Modlitwa św. Franciszka z Asyżu przed Krzyżem
Najwyższy, chwalebny Boże,
oświeć ciemność
mojego serca i daj mi Pana,
poprawną wiarę, pewną nadzieję,
doskonałą miłość, rozsądek i wiedzę,
abym wykonał
Twoje święte i prawdziwe polecenie.
Amen.
Nowa pobożność „save yourself without effort” [„zbaw się bez wysiłku”]
To jest bardzo ważne, aby to wiedzieć, to jedna z wielu rzeczy, które zostały wprowadzone już w czasach współczesnych, a które zostały potępione w przeszłości. – I to nie jest przykład, że Kościół zmienia swoje nauczanie. — To jest przykład przedstawiciela Kościoła, który czyni coś, czego czynić nie powinien.
Msgr. Patrick Perez – Divine Mercy Devotion; http://www.traditioninaction.org/index.htm / Tłum. m. jasińska
W czasach patrystycznych chrztu udzielano w czasie Wigilii Paschalnej. Następnie przez całą oktawę Wielkanocy neofici (osoby, które dopiero co przyjęły chrzest) chodzili w białych szatach. — Dlatego właśnie II Niedziela Wielkanocna była zwana „Dominica in albis”, czyli biała niedziela – przyp. m.j
1-sza edycja 16 Kwi 2012 o 20:52
Uwielbiony Bóg w Miłosierdziu
Wielce Szanowny Panie!
Uprzejmie dziękuję za pamięć i życzenia, a najbardziej za modlitwy.
Do Krakowa na dzień 5. X. br. najprawdopodobniej nie przyjadę z następujących powodów:
a /Ma być konfrontacja obrazu Sługi Bożej s. Faustyny z książki francuskiej P. Winowskiej z właściwą jej fotografią wręczoną mi przez nią samą za parę tygodni przed Jej zgonem. Już wielokrotnie wypowiadałem moje oburzenie na Matkę Ksawerę za sfałszowanie podobizny Sługi Bożej i nie chcę jaszcze raz powtarzać.
b/ Podobnież sfałszowany został obraz najmiłosierniejszego Zbawiciela. Śp. Hyla namalował obraz według własnego widzimisię, a szczególnie ten, co się znajduje w Łagiewnikach nie odpowiada myśli Siostry Faustyny i Arcybiskupia Komisja Liturgiczna w Krakowie dn. 29. VI. r. oceniła go bardzo ujemnie, że – “trzeba się od niego odwracać“, – ze względu na niedopuszczalne w obrazach kultowych feminizmu i niezgodności z liturgią Niedzieli Przewodniej. Dlatego ja przed nim od tego czasu Mszy Świętej odprawiać nie mogę wbrew życzeniom SS. Matki Boskiej Miłosierdzia i Księży Pallotynów, którzy nadal mają ten obraz w Ołtarzu w Częstochowie i Poznaniu. Ten obraz można zawiesić w salonie, jak to uczyniły SS. Karmelitanki w Częstochowie, ale nigdy w Kościele.
Św. Oficjum już dwakroć wypowiedziało się, że święto Miłosierdzia Bożego nie może być ustanowione, a tylko ma być święto Najmiłosierniejszego Zbawiciela, albowiem przedmiotem każdego kultu może być tylko osoba.
Otóż zanim wyślemy oficjalnie do Stolicy Apostolskiej z jakąś prośbą, trzeba na samprzód uzgodnić nasze stanowisko w tych sprawach zasadniczych. Inaczej nasze stanowiska w tych sprawach zasadniczych. Inaczej próżne będą nasze wysiłki.
Łączę pozdrowienia wszystkim Czcicielom Miłosierdzia Bożego czyli Najmiłosierniejszego Zbawiciela i pozostaje najoddańszy w Panu
Ks. Michał Sopoćko
Białystok 30IX.1969
Za; http://mariateresa.pl – Ufam Tobie
Święta Scholastyka (VI w.), siostra św. Benedykta, już w młodości poświęciła się Bogu. Była przełożoną żeńskiego klasztoru w pobliżu Monte Cassino.
Papież Grzegorz Wielki opowiada o jej ostatnim spotkaniu ze św. Benedyktem i o pogrzebie na Monte Cassino.
„[Benedykt i Scholastyka] cały dzień spędzili chwaląc Boga i rozmawiając o Jego sprawach, a kiedy zmierzch zapadł, spożyli razem posiłek.
Siedzieli jeszcze przy stole i robiło się coraz później, oni zaś ciągle nie mogli skończyć rozmowy o sprawach Bożych.
Czytaj dalej „Wspomnienie św. Scholastyki, siostry św. Benedykta – 10 lutego.”
Typowy obraz Miłosierdzia Bożego – Jezus przypomina wirującego derwisza
Czytelnicy pytają nas o stosunek TIA do kultu Bożego Miłosierdzia. Ponieważ wiedzieliśmy, że ks. Perez poruszył ten temat kilka miesięcy temu, poprosiliśmy go o napisanie artykułu na ten temat na naszej stronie internetowej. Z powodu wielu obowiązków i zajęć duszpasterskich nie mógł napisać artykułu – przysłał nam jednak taśmy i tekst kazania wygłoszonego na ten temat 21-go kwietnia 2013 r.
Dokonaliśmy transkrypcji z języka mówionego na język pisany, którą poniżej publikujemy. Mimo, że jest to długi artykuł, postanowiliśmy opublikować całe kazanie nie dzieląc go na kilka artykułów – Msgr. Patrick Perez / TIA.
***
Czytaj dalej „Przyczyny potępienia przez Kościół Nabożeństwa do Bożego Miłosierdzia”
Kto nie zgina kolan przed Bogiem, zegnie je przed śmiesznymi bożkami.
Michael kard. Faulhaber
” Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!». Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!». Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wo- bec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.”
Czytaj dalej „Słowa Ewangelii według świętego Jana – [Pokój i miłosierdzie – Ks. Mariusz Frukacz]”
Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299) – powiedział Pan Jezus do s. Faustyny.
Mówił o tym pragnieniu aż 14 razy, określając nie tylko miejsce tego święta w kalendarzu liturgicznym, ale także cel jego ustanowienia, sposób przygoto- wania i obchodzenia.
Dusze giną mimo Mojej gorzkiej męki – powiedział Pan Jezus, podając powód dla ustanowienia święta – daję im ostatnią deskę ratunku, to jest święto Miłosierdzia Mojego. Jeżeli nie uwielbią miłosierdzia Mojego, zginą na wieki (Dz. 965).
Święto ma być dniem szczególnej czci Boga w tajemnicy Jego miłosierdzia, które jest źródłem i motywem wszystkich dzieł wobec człowieka, a szczegól- nie dzieła odkupienia.
Jest to także – z woli Bożej – dzień szczególnej łaski dla wszystkich dusz, a szczególnie dla grzeszników, którzy najbardziej miłosierdzia Bożego potrzebują.
Święto Miłosierdzia – mówił Pan Jezus – wyszło z wnętrzności Moich dla pociechy świata całego (Dz. 1517).
Ta łaska jest czymś znacznie większym niż odpust zupełny.
Druga Niedziela Wielkanocna w Kościele katolickim obchodzona jest jako Niedziela Miłosierdzia Bożego. Dzień ten wyznaczył sam Pan Jezus objawiający się siostrze Faustynie Kowalskiej, mówiąc do niej:
„Miłosierdzie jest największym przymiotem Boga. Wszystkie dzieła rąk moich są ukoronowane miłosierdziem” (Dz. 301);
„Jestem Panem w istności swojej i nie znam nakazów ani potrzeb. Jeżeli powołuję stworzenia do bytu – jest to przepaść miłosierdzia mego” (Dz. 85);
„Przepełnione są wnętrzności moje miłosierdziem i rozlane jest ono na wszystko, com stworzył” (Dz. 1784).
Faustyna, kontemplując ukazane jej tajemnice Boże, pisze:
„O Boże niepojęty. Jak wielkim jest miłosierdzie Twoje, przechodzi wszelkie pojęcie ludzkie i anielskie razem; wszyscy aniołowie i ludzie wyszli z wnętrzności miłosierdzia Twego.
Miłosierdzie jest kwiatem miłości, w miłości się poczyna, w miłosierdziu się przejawia.
Na co spojrzę, wszystko mi mówi o Jego miłosierdziu, nawet sama sprawiedliwość Boża mówi mi o Jego niezgłębionym miłosierdziu, bo sprawiedliwość wypływa z miłości” (Dz. 651);
„Poznałam Cię, o Boże, jako źródło miłosierdzia, którym żywi się i karmi wszelka dusza. O, jak wielkie jest miłosierdzie Pańskie, ponad wszystkie przymioty Jego; miłosierdzie jest największym przymiotem Boga, wszystko, co mnie otacza, o tym mi mówi” (Dz. 611).
Pan Jezus potwierdził słowa Faustyny:
„Wszystko, co mówisz o dobroci mojej, prawdą jest i nie ma dosta-tecznych wyrażeń na wysławienie mojej dobroci” (Dz. 859).
Działanie miłosierdzia Bożego Pan Jezus odkrył przed swoją powiernicą nie tylko istotę miłosierdzia Trójcy Świętej, ale również to, co chce zdziałać w duszach ludzkich:
„Jak bardzo pragnę zbawienia dusz. (…) Pragnę przelewać swe Boskie życie w dusze ludzkie i uświęcać je, byle one zechciały przyjąć moją łaskę.
Najwięksi grzesznicy dochodziliby do wielkiej świętości, gdyby tylko zaufali mojemu miłosierdziu. Przepełnione są wnętrzności moje miłosierdziem i rozlane jest ono na wszystko, com stworzył” (Dz. 1784);
Cudowny obraz, który Św. Faustyna nazwała "Król Miłosierdzia", namalował według słów s. Faustyny Eugeniusz Kazimierowski
W kulcie Miłosierdzia Bożego obraz Króla Miłosierdzia odgrywa pierwszorzędną rolę. Dlatego s. Faustyna przywiązywała do jego poprawności wielką wagę. W obrazie tym odróżniała ona cechy istotne i polecała czuwać, by one były zachowane.
„W dniu 23.09.2005 roku Litwini podstępnie zabrali z polskiego kościoła św. Ducha w Wilnie obraz Jezu Ufam Tobie i to mimo tego że kardynał Baczkis (prymas Litwy) publicznie ogłosił, że obraz nie będzie zabrany po kryjomu. Obraz został przeniesiony do pobliskiego kościoła św. Trójcy a w zasadzie kaplicy. Kościół ten przez ścianę sąsiaduje z głośnym nocnym klubem Oryginal obrazu Jezu Ufam Tobie w czasach sowieckich został przechowany przez wileńskich Polaków i od 20 lat znajdował się w Kościele św. Ducha.”
Żródło cytatu; http://lwow.wilno.w.interia.pl/skradziony_obraz.htm – Jezu Ufam Tobie
Ks. Adam Łach, ks. Tomasz Opaliński
Wnętrze sanktuarium
Wielu, czcząc Miłosierdzie Boże, kojarzy kult Jezusa Miłosiernego z Wilnem, gdzie w polskim kościele pw. Ducha Świętego od 1987 r. znajduje się pierwsza ikona Jezusa Miłosiernego, namalowana w Wilnie w 1934 r. przez Eugeniusza Kazimirowskiego, według osobistych wskazówek św. s. Faustyny, przekazanych na podstawie objawień Pana Jezusa, albo z wileńskim „domem-daczą” przy ul. Gribu 25, w którym w latach 1933-36 przebywała św. s. Faustyna, czy też z krakowskimi Łagiewnikami, gdzie znajduje się grób Świętej oraz konsekrowana w ubiegłym roku przez Jana Pawła II bazylika Bożego Miłosierdzia. Papież jednak, mówiąc na krakowskich Błoniach o świetlistym szlaku, który wytyczają miejsca związane z życiem Apostołki Miłosierdzia, wspomniał również o Płocku – miejscu pierwszych objawień Jezusa Miłosiernego.
To właśnie tu 22 lutego 1931 r. s. Faustyna Kowalska usłyszała:
„Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie. Obiecuję, że dusza która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu, na ziemi zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci” (Dzienniczek 47-48).
Trudna była historia tego miejsca; oficyna, w której znajdowała się cela św. Faustyny, już nie istnieje. Miejsce to wskazuje jedynie ustawiona tam figura Jezusa Miłosiernego. Ale obok znajdujemy tętniące życiem miejsce kultu, do którego spieszą ludzie, by wypraszać łaski. To podniesiona przez biskupa płockiego – prof. Stanisława Wielgusa do rangi sanktuarium diecezjalnego kaplica dostępna publicznie oraz dom Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, usytuowane na płockiej starówce w kamienicach przy Starym Rynku 14/18.
Oficjalnie obecna kaplica funkcjonuje od dnia benedykcji, której dokonał 6 czerwca 1992 r. biskup pomocniczy diecezji płockiej Roman Marcinkowski. Sam jednak dom sióstr istnieje już ponad sto lat. Najpierw, w 1891 r., ówczesny wikariusz generalny – ks. Antoni Julian Nowowiejski powołał do życia Zakład Anioła Stróża – ośrodek dla dziewcząt opuszczonych, samotnych, słabych, a dla otaczających je swoją opieką sióstr zakonnych – Instytut Bożej Miłości, zgromadzenie bezhabitowe na prawie diecezjalnym. Od 13 kwietnia 1899 r. tenże Zakład został przekazany pod zarząd Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie, zaś siostry z Instytutu Bożej Miłości przyjęły regułę zakonną Zgromadzenia. Odtąd Zakład funkcjonował w Płocku jako dom Zgromadzenia, do którego wstąpiła św. Faustyna.
Dom przetrwał czasy wojenne, niestety, w 1950 r. siostry zostały z niego przez komunistyczne władze usunięte. Pozostawiono im zaledwie kilka godzin na zabranie rzeczy osobistych. Zgromadzenie mogło powrócić w to miejsce dopiero po 40 latach. Przez ten czas robiono wszystko, żeby zatrzeć najmniejsze choćby ślady łask, ofiarowane przez Jezusa tym, którzy chcą korzystać ze skarbca Jego miłosierdzia. W budynkach umieszczono państwową szkołę dla niepełnosprawnych. Wracając po 40 latach nieobecności, Siostry zastały dom zdewastowany, z niektórych budynków została tylko frontowa ściana, zabezpieczona drewnianymi podporami… Dzięki ofiarności czcicieli Bożego Miłosierdzia i pomocy władz miasta sanktuarium szybko odzyskało blask.
Rektor placówki – ks. kan. Mieczysław Ochtyra nazywa je „Betlejem Bożego Miłosierdzia”, oczywiście, w wymiarze, w jakim prawda ta została objawiona i powierzona św. Faustynie. Zdaniem ks. Ochtyry, właśnie przez to święte miejsce przychodzi odnowa moralna dla Płocka i Mazowsza. „Mamy tu tak wielki skarb, że nie wolno go ukrywać”.
Potwierdzają te słowa także Księża Biskupi. Zarówno bp Stanisław Wielgus, jak i bp Roman Marcinkowski słowem i czynem podkreślają zobowiązanie, jakie spoczywa na Kościele płockim. „Czujemy się nobilitowani, że objawienia dokonały się w Płocku. Jednocześnie odczytujemy to jako obowiązek do przekazywania dalej tego wspaniałego orędzia, które daje nadzieję ludziom na całym świecie” – mówił w jednym z wystąpień bp Roman Marcinkowski. Aby zapewnić większą skuteczność głoszenia prawdy o Bożym miłosierdziu, biskup płocki Stanisław Wielgus ustanowił kaplicę Diecezjalnym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Stało się to 30 kwietnia 2000 r. – w dniu, w którym Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił ustanowienie Święta Bożego Miłosierdzia.
Sanktuarium tętni życiem: całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu, możliwość skorzystania z sakramentu pojednania, Msze święte i odmawiana codziennie o godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego ściągają ludzi, którzy chcą doznać Bożej łaski w tym szczególnym miejscu. Każdego 22. dnia miesiąca gromadzą się licznie czciciele Miłosierdzia Bożego dla upamiętnienia dnia pierwszych objawień. Największą zaś liczbę wiernych gromadzą: Święto Miłosierdzia Bożego (pierwsza niedziela po Wielkanocy), 22 lutego (rocznica pierwszych objawień) oraz 5 października (dzień narodzin dla nieba św. s. Faustyny). Do sanktuarium przybywają także licznie pielgrzymi z całego świata.
Zorganizowane grupy mogą wcześniej zapowiadać swoje przybycie pod adresem: Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, Stary Rynek 14/18, 09-400 Płock (tel. do kustosza sanktuarium, ks. kan. Mieczysława Ochtyry: ( 0-24) 264-49-96; tel. domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia: (0-24) 262-58-83.
Niedziela Ogólnopolska 17/2003
Za; http://www.niedziela.pl/artykul_w_niedzieli.php?doc=nd200317&nr=8
forumdlazycia lifeStyl 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.