POSOBOROWI „PAPIEŻE” – Jan XXIII

RAMA P. COOMARASWAMY:  POSOBOROWI „PAPIEŻE”

Rozdział I

Jan XXIII

Papież   Pius XII,   który   objął   papieski   tron   w   1939   roku,  był z pewnością świadomy zagrożenia, jakie dla Kościoła stanowił modernizm;

—  nie tylko skarżył się na to, że skrycie głosi się go w seminariach, niejednokrotnie miał też mówić, że nawet jeśli jest ostatnim papieżem powstrzymującym zalew innowacji, to będzie w tym działaniu nieugięty.

Cytując go dosłownie: „après moi, le déluge” (1). — Dopiero teraz stało się oczywiste jak prorocza była ta wypowiedź.

Jednakże nawet jemu – otoczonemu przez ludzi oddanych sprawie „rewolucji” – często brakowało czujności.

— Pozwolił ludziom o wątpliwej reputacji wspiąć się na szczyty i udzielił aprobaty dla liturgicznych zmian wielce kontrowersyjnej natury – takich jak nowe obrzędy Wielkiego Tygodnia. —    (Zdarzyło   się  to w listopadzie 1955, —  gdy był ciężko chory —  i jak można podejrzewać, —  ta sytuacja mogła zostać łatwo wykorzystana (2)).

W 1958 roku zajął jego miejsce Angelo Giuseppe Roncalli, który przyjął imię Jana XXIII (3).

Katolickie seminarium duchowne, FSSPX i „kanonizacje” pseudopapieży (1) – Bp DONALD J. SANBORN

Drodzy Katolicy,

Osiemnasty rok akademicki w naszym seminarium zbliża się do końca. W ciągu niespełna miesiąca seminarzyści zakończą kolejny rok swojej nauki. Większość pojedzie do domu, ale niektórzy pozostaną na dodatkowych letnich zajęciach by móc wcześniej otrzymać święcenia kapłańskie.

Założyłem Seminarium Trójcy Przenajświętszej we wrześniu 1995 roku. Dzięki łasce Bożej, która przez te wszystkie lata pobudzała waszą hojność, mogliśmy kontynuować działalność naszego seminarium.

Nie da się przecenić znaczenia, jakie ma w dzisiejszych czasach formacja dobrze wykształconych kapłanów. Prawidłowo wykształcony kapłan ma zawsze fundamentalne znaczenie dla życia Kościoła.

Jednakże Vaticanum II spowodował, że pojawiły się dwa powody, dla których posiadanie dobrych kapłanów zyskało jeszcze bardziej donioślejsze znaczenie:

1) odstępstwo duchownych Novus Ordo od katolickiej Wiary; 2) pragnienie kapłanów Bractwa Św. Piusa X, by współpracować i stać się częścią Novus Ordo. Innymi słowy, mamy do czynienia z podwójnym problemem.

W tym sensie, jesteśmy wezwani do prowadzenia wojny na dwóch frontach. Z jednej strony – musimy walczyć z błędami Vaticanum II i jego skutkami, a z drugiej – wojować z tradycjonalistami, którzy jedynego realnego rozwiązania dla przyszłości Kościoła upatrują we współpracy z Novus Ordo.

Chociaż chciałbym uważać, że Bractwo Św. Piusa X stoi na polu bitwy po tej samej stronie, co my – jako że zauważają błędy Vaticanum II i jego reform, to jednak jest bardzo niepokojące, że wciąż prowadzą rozmowy z wrogiem.

Jeszcze bardziej złowieszcze jest to, że zgromadzili wokół siebie większość katolików, którzy sprzeciwiają się Vaticanum II.

Stwierdzam to jednakże z dużymi zastrzeżeniami, ponieważ wiem z własnego doświadczenia, że opracowali system poglądów uznający Novus Ordo za prawowitą formę katolicyzmu.

Nie zajęli kategorycznego stanowiska wobec religii Novus Ordo. Poczynili także – moim zdaniem – kilka bardzo groźnych kompromisów w stosunku do współczesnego świata.

“Kanonizacje” Jana XXIII i Jana Pawła II ► Kanonizacja niszczycieli dusz – bp Sanborn

Kapitan  Titanica zupełnie  zepsuł dziewizy rejs wielkiego statku przebijając się przez znane pole lodowe z prędkością około dwudziestu dwóch węzłów. Za łoga  również  zupełnie  zawiodła  podczas ewakuacji statku mówiąc ludziom, że nie ma powodu  do obaw i że statek nie tonie.  Pozwolili  opuścić na wodę w połowie zapełnione łodzie ratunkowe.

Teraz wyobraźcie sobie, że kapitan przeżył zatonięcie statku. Wraca do Sout- hampton w Anglii  okrzyknięty  wielkim bohaterem,  po wysłaniu do grobu na dnie Atlantyku ponad tysiąca pięciuset  niewinnych ludzi i utraciwszy statek wart miliony dolarów.

Jest  to  scena analogiczna do tej, której cały świat będzie świadkiem tej  wio- sny.  Zobaczymy  jak  jednego dnia dwóch destruktorów rzymskokatolickiego Kościoła “zostaje wyniesionych do godności świętych”. Ma to znaczyć, że nie tylko są oni w niebie, ale że życie każdego z nich było naznaczone cnotą heroi czności, tj.,  nadprzyrodzonymi cnotami, które wykraczają daleko poza cnoty zwykłych dobrych katolików.

To tak absurdalne,  że  wszelki  komentarz jest zbyteczny. Jednakże jest to nie mniej absurdalne niż cała religia Novus Ordo. Który myślący człowiek mógłby to traktować poważnie?

J-23 i JP-2 świętymi Dnia Holocaustu

Dzień 27 Kwietnia – to dzień  HOLOCAUSTU

“Yom Hashoah” lub po hebrajsku: Yom HaZikaron laShoah ve-laG’vurah 

יום הזיכרון לשואה ולגבורה

Warto o tym pamiętać, modląc  się do np JP-2  trzeba – najlepiej – modlić się po hebrajsku, ale żargon też ujdzie…… . (-) Red Gazeta Warszawska.

Pope of Holocaustianity to be Canonized Saint of Holocaustianity on High Holy Day  of Holocaustianity, “Yom Hashoah”

Holocaust Remembrance Day / Dzień Pamięci o Holokauście

Dzień hańby nadszedł … 27 kwietnia 2014

Zegar tyka / Czas ucieka – wieczność czeka…

Dzień  hańby  nadszedł…  Kościół  nadal  stoi…  Duch  Święty widzi wszystko…

Jest niedziela rano  –  o ile wiem,  Franciszek nadal żyje  i kopie. Każdy czło- wiek wiary wie, że Duch Święty, może go strącić w jednej chwili…

Jest to dzień hańby,  w którym nie tylko Vaticanum II jest faktycznie zatwier- dzoną drogą Kościoła, ale sam Franciszek aktywnie pcha się ku własnej beaty fikacji,  ponieważ  jest  już jasne, że nie ma powodu, by uważać, że Franciszek nie jest równie „święty”…

Jaki jest właściwy sposób reakcji? Właściwym sposobem reakcji jest poddanie zintensyfikowanej  krytyce doktrynalnej nauczania II Soboru Watykańskiego. I jego owoców, w tym dwóch nowych „świętych” ojców i nauczycieli.

To, co podawano przez 60 lat do wiary kolejnym generacjom chrześcijan jest wystarczającym powodem i dowodem.

Bitwa będzie trwać, widząc kogo mamy za papieża. Wierzę, że Bóg nie będzie tolerował, takiego ogromu błędów.

„UFAJCIE JAM ZWYCIĘŻYŁ ŚWIAT!”

emjot – na podstawie:  Źródło: The Day Of Infamy Has Come

Mężczyzna zmiażdżony przez gigantyczny krzyż poświęcony Papieżowi. Tragedia na kilka dni przed kanonizacją Jana Pawła II, któremu krzyż był poświęcony.

Zdjęcie: NEWSFOTO

Włoch,  Marco  Gusmini,  pozował  do  zdjęcia  z grupą przyjaciół przed 100 m wysokości  krzyżem,  gdy  ten  nagle  runął.  Mężczyzna został zgnieciony – po niósł śmierć na miejscu.

Wypadek miał miejsce w czwartek (24 kwietnia b.r.) na kilka dni przed cere- monią kanonizacji papieża Jana Pawła II w Watykanie, podczas której zosta nie ogłaszony świętym.

Dziwnym zbiegiem okoliczności,  21-letni  mężczyzna mieszkał na ulicy  imie- nia papieża  Jana XXIII  – który również będzie kanonizowany w tej samej ce- remonii  w  niedzielę – przypadek nie mający precedensu w 2000-letniej histo rii Kościół katolickiego.

Marco Gusmini,  pozował do zdjęcia z grupą przyjaciół przed gigantycznym, 100 m wysokości krzyżem poświęconym przez papieża Jana Pawła II, gdy na gle krzyż runął przygniatając mężczyznę, który poniósł śmierć na miejscu.

Na JP II: zarabiamy money, money, money… zapraszamy do reklamy

reklama ze strony wiara.pl zaprowadzi nas prosto do… Skarbnicy Narodowej 

Za; http://breviarium.blogspot.com/2014/03/

Bergoglio i żydomasoński „Rok Wiary”: Manifestacja Nowej Religii – Neokanonizacje

Nie tak dawno temu, amerykański magazyn Time wyróżnił Franciszka/Bergoglio tytułem „Człowieka Roku 2013″. Mało kto mógł się spodziewać, żeby takie świeckie wydawnictwo publicznie w ten sposób uhonorowało przywódcę religijnego.

Wydarzenie to nie jest świadectwem złagodzenia postępowego charakteru Time’a, lecz raczej oficjalnym uznaniem, że linia postępowania i nauczanie Franciszka/Bergoglio odpowiadają temu, co reprezentuje sobą ten tygodnik.

Od czasu jego wyboru na początku bieżącego roku, Franciszek/Bergoglio zajął się na nowo „duchem Vaticanum II” oraz tym jak w minionym pięćdziesięcioleciu powinien być przeżywany w dziedzinie „Nowej Ewangelizacji” i fałszywego ekumenizmu.

Wypowiadał się też obszernie na tematy społeczne krytykując równocześnie „kościół instytucjonalny”. Wszystkie te tematy w ujęciu przedstawianym przez Franciszka/Bergoglio spotykają się z pozytywnym przyjęciem w bardziej liberalnych sferach neokościoła, jak również niemal wszystkich pozostałych kręgach społeczeństwa, poczynając od ateistów a kończąc na niekatolikach.

Beatyfikacje i kanonizacje po II Soborze Watykańskim

Wg. Biuletynu FSSPX, dystrykt Wielkiej Brytanii, styczeń-luty 2014: http://sspx.co.uk/newsletter _2014_7_janfeb.pdf

Kanonizacja Jana XXIII i Jana Pawła II, mająca się odbyć 27 kwietnia 2014, stanowi prawdziwy dylemat dla katolików wiernych Tradycji, ponieważ takie uroczyste, autorytatywne orzeczenie zawsze uważane było za nieomylne.

Z  jednej  strony,  jeśli  posoborowe  nowinki,  wprowadzane  w życie zwłaszcza przez  Jana Pawła II,  mają  zapewniać  drogę do zbawienia  i  do  świętości, to dlaczego by nie objąć tym całego II Soboru?

Z  drugiej  strony,  jako  że  błędy  Soboru  podkopują  wiarę  katolicką, czy jest możliwe  aby  prawdziwy  papież,  wynosząc  w  sposób  nieomylny  na  ołtarze zwolenników  liberalizmu i ekumenizmu,  mógł być nadal uważany za prawo- witego papieża?

Wygląda na to, że mamy tylko dwie możliwości:

– albo zaakceptować błędy Neokościoła
– albo zejść na pozycje sedewakantyzmu

Jak wyjść z tego dylematu? 

Kanonizacja Jana Pawła II i Jana XXIII okazją do koncelebry z udziałem dwóch papieży?

Być może Franciszek zaprosi swego poprzednika Benedykta XVI,  by  koncele- brował z  nim Mszę lub wygłosił homilię  –  donosi watykanista Luigi Accattoli w „Corriere della Sera„ w niedzielę. Taką okazją jego zdaniem może być kano nizacja Jana Pawła II i Jana XXIII.

Papież Franciszek wraz ze swoim poprzednikiem Benedyktem XVI. /AFP

Nieoczekiwany udział emerytowanego papieża w  sobotnim  konsystorzu  pod przewodnictwem  Franciszka  skłonił  watykanistów  do postawienia  tezy,  że prawdopodobna jest także  jego  obecność na podwójnej kanonizacji 27 kwiet- nia.

Accattoli,  czołowy włoski znawca Kościoła,  postawił najdalej idącą hipotezę o  wspólnej  koncelebrze  lub  powierzeniu  wygłoszenia  homilii.  Taką okazją jego zdaniem mogłaby być kanonizacja obu papieży.