Katedry św. Piotra w Rzymie: „Katedra Jedności Oktawa”

Raphael – Charge to Peter, Tapestry. Vatican Museum. (s)

Te modlitwy rozpoczynają się DZIŚ, tradycyjne święto Katedry św. Piotra w Rzymie: „Katedra Jedności Oktawa”

29 czerwca Uroczystość śś. Piotra i Pawła

śś Piotr i Paweł – ikona współczesna /allegro

„Ale choćbyśmy my, albo Anioł z nieba głosił wam ponad to, cośmy wam głosili — niech będzie przeklęty. — Jeśliby wam kto opowiadał Ewangelię prócz tej, którąście otrzymali, — niech będzie przeklęty”. (Gal. 1,6-9)

________________________

Kościół powszechny obchodzi uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Św. Piotr był uczniem wybranym przez Jezusa do pełnienia posługi prymatu w Kościele. Gorliwość misyjna św. Pawła sprawiła, że bardzo wielu miejscach głosił Ewangelię i zakładał Kościoły. Zyskał miano “Apostoła Narodów”.

Misterium tremendum

†††

Pewnego razu – gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret – zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy.

Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona:

«Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!»

A Szymon odpowiedział:

«Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i nic nie ułowiliśmy. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci».

Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. — Skinęli więc na współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą.   — Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.

Widząc to, Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł:

«Wyjdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiekiem grzesznym».

I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali;   —  jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona.

A Jezus rzekł do Szymona:

«Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił».

I wciągnąwszy łodzie na ląd, zostawili wszystko i poszli za Nim.

Traktat O Kościele Chrystusowym: O Rzymskim Biskupie czyli o Papieżu – ks. Jacek Tylka

Sobór w Konstancji/Rosgartenmuseum Konstanz, Hs. 1, Richental: Konzilschronik. In: Feger, Otto (Bearb.): Ulrich Richental: Das Konzil zu Konstanz. Faksimile. Starnberg – Konstanz 1964. Fol. 101r/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons

O Kościele Chrystusowym

„Kościół” (jest to) „filar i utwierdzenie prawdy” (1 Tym. 3, 15).

Część II.

O Rzymskim Biskupie czyli o Papieżu

Rozdział II.

O USTAWICZNYM TRWANIU WŁADZY NACZELNEJ W KOŚCIELE (1)

Artykuł I.

Biskupi Rzymscy posiadają władzę naczelną św. Piotra jako jego następcy

Uwagi wstępne

Od pierwszych wieków istnienia swego wierzył Kościół katolicki, że władza św. Piotra przeszła na jego następców Biskupów Rzymskich i dlatego zajmowali ci Biskupi stanowisko górujące, —  jakkolwiek zdarzało się często, że ludzie ambitni, jak np. Patriarchowie konstantynopolitańscy, wyłamywali się spod ich władzy.

W ostatnich dopiero wiekach odezwał się zarzut ze strony przeciwników Papiestwa,  — że opowiadanie o pobycie św. Piotra w Rzymie nie ma historycznej podstawy.

— Do tych należy Marsyliusz Patawiński (Defensor pacis), wielu protestantów, jak Ulrych Velenus, Fryderyk Spanheim i wielu z nowszych racjonalistów.

Jednak zdanie to jest błędne i sprzeczne z powszechną Tradycją Kościoła (2).

Święto Katedry św. Piotra Apostoła

San Pietro, statua di San Pietro in Cattedra/upload.wikimedia.org

W bazylice św. Piotra w Rzymie za głównym ołtarzem, w absydzie,  jest tron (katedra), na którym  zasiadał św. Piotr. Do V w. znajdował się on w baptysterium bazyliki św. Piotra.

Drogocenna relikwia składa się jedynie z wielu kawałków drewna, spojonych od dawna bogato zdobionymi płytami z kości słoniowej. Słynny budowniczy bazyliki św. Piotra, Jan Wawrzyniec Bernini (+ 1680), zamknął ów tron w potężnej, marmurowej budowli.

Do roku 1969 Kościół łaciński obchodził dwa święta związane ze Stolicą Piotrową:  —  Katedry św. Piotra w Rzymie (18 I)  —  i Katedry św. Piotra w Antiochii (22 II). Po reformie liturgii oba te święta zostały połączone w jedno pod wspólną nazwą: Katedry św. Piotra.

Od IV w. chrześcijanie rzymscy znali i obchodzili święto Katedry świętego Piotra, wspominając, że Apostoł był biskupem tego miasta. W ten sposób składali hołd św. Piotrowi za to, że właśnie w Rzymie założył gminę chrześcijańską i miasto to obrał za stolicę chrześcijaństwa.

Watykan – widok z Mostu Anioła/upload.wikimedia.org

Ponieważ jednak święto wypadało dawniej często podczas postu, dlatego w wielu stronach, np. w Galii, zaczęto je obchodzić 18 stycznia.

— Z biegiem lat ustaliły się zwyczajowo dwa święta: 18 stycznia Katedry św. Piotra w Rzymie, a 22 lutego Katedry św. Piotra w Antiochii.

Antioch – Saint_Pierre Church Front

Według bowiem bardzo dawnej tradycji św. Piotr miał najpierw założyć swoją stolicę prymasa Kościoła Chrystusowego w Antiochii, gdzie przebywał kilka lat, zanim udał się ok. 42 roku do Rzymu i tam poniósł śmierć męczeńską.

Z okazji Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan – zapomniane dokumenty Magisterium Kościoła

” niechże drżą z bojaźni wszyscy, którzy z jakiejkolwiek religii spodziewają się fałszywie otwartego przystępu do błogosławionej wieczności i niech szczerze rozważą według świadectwa Zbawiciela, że

—  „są przeciw Chrystusowi, bo z Chrystusem nie są, i że rozpraszają nieszczęśliwie, bo z nim nie gromadzą” (Łk 11, 23),  —  dlatego  — „niezawodnie na wieki zaginą, jeśli katolickiej wiary wyznawać i jej całkowicie i bez naruszenia zachowywać nie będą”.

Święty Kościół Rzymski mocno wierzy, wyznaje i głosi, że nikt, kto nie jest w Kościele katolickim, nie tylko poganie, ale i żydzi, albo heretycy i schizmatycy, nie mogą dostąpić żywota wiecznego; — lecz pójdą w ogień wieczny ‘który zgotowany jest diabłu i aniołom jego’ (Mt 25:41), jeżeli przed końcem życia nie będą przyłączeni do niego (Kościoła)…  — Nikt też, choćby nie wiedzieć jakie dawał jałmużny, a nawet przelał krew dla Imienia Chrystusowego, nie może być zbawiony, jeżeli nie wytrwa w łonie i jedności Kościoła katolickiego.

Sobór Florencki, Dekret dla Jakobitów, 4. II 1441

Św. Piotr ma ciągłych następców w prymacie – wyciąg z x. Cathreina „Katolik i Kościół Katolicki”; [Kraków 1931]

Łatwiej,  — woła św. Chryzostom,  — zgasić słońce, aniżeli zniszczyć Kościół. (Horn. IV in Is. VI.)

Sobór Watykański uczy:

— Aby zbawcze dzieło swego odkupienia uwiecznić, postanowił Wiekuisty Pasterz i Biskup dusz naszych założyć Kościół, w którym, jako w domu Boga żywego, byliby związani w jedno węzłami wiary i miłości wszyscy wierzący.

Dlatego to modlił się do Ojca przed swem uwielbieniem nie tylko za Apostołów, lecz i za wszystkich, którzy przez ich słowa weń wierzyć będą,  — aby jedno byli, jak on, t. j . Syn z Ojcem jedno są (Jan 17, 20).

Jak więc rozesłał Apostołów, których wybrał ze świata,  — jak Sam był posłany przez Ojca,  — tak chciał,  — aby w Jego Kościele pasterze i nauczyciele  istnieli  aż  do  skończenia czasów. (Const. de Ecclesia Denzinger, Enchiridion n. 1821.)”

29 czerwca – Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Św. Apostołowie Piotr i Paweł –  miniatura z  XVI wieku wykonana przez włoskiego artystę Lupi Simontio. Pergamin z Bergamo.  Znajduje się w dziele La Passion de Jésus-Christ. Saint Pierre et Saint Paul, w muzeum Chantilly we Francji/ piotr-i-pawel.blogspot.com

—————————————-

Kościół  obchodzi  w  jednym  dniu Uroczystość św. Pawła wraz ze św. Piotrem nie dlatego, aby równał go w prymacie z pierwszym zastępcą Chrystusa.

Chodzi  jedynie  o  podkreślenie, że  obaj Apostołowie byli współzałożycielami gminy  chrześcijańskiej  w  Rzymie,  obaj  w  tym  mieście oddali dla Chrystusa swoje życie i w Rzymie są ich relikwie i sanktuaria.

Już w roku 258 obchodzono święto obu Apostołów razem dnia 29 czerwca, tak na  Zachodzie,  jak  też i na Wschodzie.  Był bowiem bardzo dawny zwyczaj, że święta  liturgiczne  obchodzono  w  dniu śmierci męczenników, a potem także (od w. IV) – wyznawców.

UCZTA MIŁOŚCI W BETANII I W WIECZERNIKU – PUSTOSZENIE ŚWIĘTYCH MIEJSC PRZEZ ŻYDÓW – ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO

Zesłanie Ducha Świętego / parafia-rzeczyca.pl

Do  Betanii  przybyło  z Apostołami prawie 300 wiernych, a między tymi około 50 niewiast, które oddały swe mienie na rzecz nowej gminy chrześcijańskiej.

Najświętsza Panna przybyła także z Jerozolimy i zamieszkała w domu Marty i Magdaleny.  W  otwartej  hali  dziedzińca  w  domu  Łazarza  wyprawiono   dla wszystkich  wspólną  ucztę  miłości  z przyjętym już łamaniem chleba i piciem wina z jednego kielicha.

Betania

Po uczcie miał Piotr naukę dla zebranych.

Między    słuchaczami było także kilku szpie- gów faryzeuszów. Piotr zachęcał słuchaczy, by opuścili  wszystko  i  przystali  do gminy a otrzymają od niego wszystko, co im będzie potrzeba.  Słysząc  to szpiedzy, zaczęli wyśmiewać go i szydzić, że oka- zuje się taki hojny, a sam nic nie ma, że jest biednym rybakiem i włóczęgą, któ ry nie jest nawet w stanie wyżywić własnej swej żony.

Piotr uczył dotychczas raczej z polecenia Jezusa, niż z własnego wewnętrzne- go popędu i natchnienia, jak to było później po zstąpieniu Ducha świętego.

Piotr  teraz  zawsze  zabierał  głos na  zgromadzeniach i wobec ludu,  chyba że tłum był zbyt liczny  — wtenczas przeznaczał i innych do nauczania.

Od czasu jak Jezus przyodział go płaszczem i jak dał mu skosztować owej nie- naturalnej ryby w uczcie nad jeziorem,  przez którą wlał na Piotra osobną wła dzę, zmienił się Piotr istotnie w stosunku do reszty wyznawców. Wszyscy bez- sprzecznie  uznają  w nim głowę, rzecznika i zarządcę gminy chrześcijańskiej, czyli nowego Kościoła.

Gdy  Jezus przepowiadał nad jeziorem przyszłość Jana i śmierć Piotra i kazał temu  ostatniemu  paść owieczki Swoje,  czułam, że Piotr wiecznie dzierży ten urząd  prowadzenia i  pasienia trzody  wyznawców, w osobach swoich następ- ców,  a  Jan  wiecznie stoi jako szafarz przy źródle wody, odświeżającej i użyź- niającej pastwisko i pokrzepiającej owieczki.

Zmartwychwstanie Pana Jezusa (J 20, 1-9)

” Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu.

Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich:

„Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”.

Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.

Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.

Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył do grobu.

Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.”  (J 20, 1-9)