Święto Gromniczne – Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny

 «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. ³⁰ * Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, ³¹ któreś przygotował wobec wszystkich narodów: ³² światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela». [Łk. 2 ²⁹]

Ta wielka uroczystość, która zamyka święty okres Bożego Narodzenia, została ustanowiona dla upamiętnienia dwóch ostatnich tajemnic narodzin i dzieciństwa naszego Zbawiciela.

Anielskie światła świątecznego poranka,
Który strzelił po niebie,
Daleko przenikają w Gromniczkę,
Błyszczą i umierają.

Komfort ziemi jest w najlepszym razie krótki,
Chociaż to będzie boskie;
Jak pogrzebowe światła na Boże Narodzenie,
Świecą świece Starego Symeona.

A potem przez osiem długich tygodni i więcej,
Czekamy w szarości zmierzchu,
Aż Wysoka Świeca rzuca promień
W Wielką Sobotę

Czekamy w przypływie fali pokuty
O uroczystym poście i modlitwie,
Podczas gdy piosenka jest wyciszona, a światła przygasają
W przesiąkniętym grzechem powietrzu.

I mimo to, choć Gromniczki zgasną
Alleluja, tak,
Maryja jest muzyką i światłem Jezusa
w naszej potrzebie,

Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny

Ta wielka uroczystość, która zamyka święty okres Bożego Narodzenia, została ustanowiona dla upamiętnienia dwóch ostatnich tajemnic narodzin i dzieciństwa naszego Zbawiciela.

Najczystsza i najpiękniejsza Dziewica, posłuszna prawu, ofiarowała Dzieciątko Jezus w świątyni, ofiarowując parę synogarlic za jej oczyszczenie i pięć sykli jako okup za swego pierworodnego Jezusa. W tym dniu wypełnia się proroctwo Aggeusa dotyczące Mesjasza, Agg. II. 8: „Jeszcze mała chwila… a poruszę wszystkie narody, i przyjdzie upragniony przez wszystkie narody, i napełnię ten dom chwałą”. W tym dniu św. Symeon i św. Anna, pełni Ducha Świętego, rozpoznają naszego Pana i przyjmują Go do świątyni jako Zbawienie, Światłość i Pokój świata.

Świece woskowe są uroczyście poświęcane w tym dniu na pamiątkę naszego Pana, którego przedstawiają jako Światłość świata: „Trzy rzeczy”, mówi św. Anzelm z Canterbury, „można rozważyć w poświęconej świecy: wosk, który jest wytworem dziewiczej pszczoły, jest Ciałem naszego Pana; knot, który jest wewnątrz, jest Jego Duszą; płomień, który płonie na wierzchu, jest Jego Boskością”. Te poświęcone świece należy nieść w procesji na pamiątkę cudownej procesji odprawionej w świątyni przez Matkę Bożą, św. Józefa, św. Symeona i św. Annę. Należy je również przechowywać, aby wierni mogli ich używać zarówno na lądzie, jak i na morzu, a zwłaszcza zapalać je przy łożu umierającego chrześcijanina, jako symbol nieśmiertelności wysłużonej nam przez Chrystusa i jako rękojmię ochrony naszej Pani.

Tłum. M.Jasińska

Źródło: catholicharboroffaithandmorals