Szkaplerz noś, na Różańcu proś…

Szkaplerz karmelitański czyli Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel.

1. Opis historyczny.

Założycielem  Szkaplerza karmelitańskiego jest św. Szymon Stock, generał oo. Karmelitów  na  górze  Karmel  w  Palestynie. W czasach prześladowań swego zakonu wielokroć uciekał się do Matki Boskiej.

16 lipca 1251 r. objawiła mu się Ona i podając mu Szkaplerz koloru brunatne- go, rzekła:

„Przyjmij,najukochańszy Synu, Szkaplerz zakonu twego jako znak moje- go  Bractwa  i  szczególniejszej  łaski dla ciebie i dla wszystkich Karmeli- tów.

Kto  umierając mieć  będzie  na sobie ten Szkaplerz, zachowany zostanie od  ognia  piekielnego,  jest  to  bowiem godło zbawienia, puklerz i tarcza przeciw  wszelkim  niebezpieczeństwom,  rękojmia  pokoju  i   szczególnej Mej opieki do końca wieków.”

Od  tego  czasu  oo.  Karmelici  noszą Szkaplerz, a w ich ślady poszli za wiedzą Papieża  ludzie  świeccy, nawet królowie i książęta.

Nie  dość  tego. Najświętsza Maryja Panna objawiła się Papieżowi Janowi XXII i  przyrzekła  mu  nowy przywilej  dla noszących pobożnie  Szkaplerz karmeli- tański, że wyzwoli z czyśćca zaraz w pierwszą sobotę po śmierci te dusze, któ- re, za życia nosiły pobożnie ten Szkaplerz.

Jan XXII ogłosił te łaski światu chrześcijańskiemu dnia 3 marca 1322 r. bullą „Sabbatina”, co też następcy jego po kilkakroć zatwierdzili.

2. Opis szkaplerza.

Szkaplerz karmelitański składa się z dwóch prostokątnych skrawków wełnia- nego  sukna  koloru  brunatnego  lub  czarnego. Pierwszy kolor jest odpowied- niejszy dla odróżnienia go od Szkaplerza czarnego Siedmiu Boleści.

Tasiemki mogą być jakiekolwiek. Ozdoby na Szkaplerzu nie są potrzebne.

3. Warunki przyjęcia i noszenia.

Przyjmować do Bractwa Szkaplerza karmelitańskiego mogą tylko oo. Karmeli ci  i  kapłani przez nich upoważnieni. Władzę przyjmowania można otrzymać od generała oo. Karmelitów lub od przełożonych prowincji.

– Przyjmującemu jeden i ten sam kapłan powinien poświęcić i włożyć Szkaplerz.

Kapłan  mający  ogólną  władzę  może  sobie  i wszystkim wiernym bez różnicy płci i wieku wkładać Szkaplerz.

– Zapisywanie imion do księgi Bractwa jest koniecznie potrzebne. (Leon XIII, 30 kwietnia 1887 r.).

W dzień przyjęcia Szkaplerza nie ma nikt obowiązku przystępować do Sakra- mentów  świętych, lecz bardzo się to poleca. Dla dostąpienia odpustów konie- czna jest spowiedź i Komunia św.

– Szkaplerz  nosi  się  na  szyi  tak,  że  spada  na  piersi  i  plecy, na lub pod odzieniem. Nie wolno pod utratą przywilejów nosić Szkaplerza w kieszeni

– Podarty Szkaplerz należy spalić. Każdy może sam sobie nowy nie poświę cony włożyć (z wyjątkiem Szkaplerza Trójcy Świętej).

Każdy kapłan może go poświęcić.

– Szkaplerza nie trzeba nigdy z siebie zdejmować.  Kto  nie  nosi przez cały dzień traci przywileje tego dnia. Można zdjąć z siebie Szkaplerz biorąc ką piel itd. lub przez krótką część dnia i nie traci się odpustów.

Jeżeli ktoś zgubi Szkaplerz lub nie nosi przez krótki czas, nie traci wtedy przy wileju noszenia.

Jeżeli  ktoś  nie  nosi Szkaplerza  przez  długi czas, radzi mu się przyjąć go po raz wtóry od kapłana mającego władzę.

Kto nie nosi z bezbożności lub z pogardy, nie należy do Bractwa i po raz wtóry koniecznie Szkaplerz powinien przyjąć.

– Do  uzyskania  łask  ogólnych  z  wyjątkiem przywileju  sobotniego,  o któ- rym niżej, nie ma żadnych modlitw przepisanych.

Jest  jednak  chwalebny  zwyczaj  mieć pod ręką i odmawiać krótkie modlitwy. Nadto  poleca  się  częste  całowanie  Szkaplerza, a szczególnie w pokusach, w niebezpieczeństwach i w godzinę śmierci.

4. Cel.

Celem  noszenia  Szkaplerza  karmelitańskiego  jest  szczególna  cześć ku Naj- świętszej Maryi Pannie dla uproszenia od niej  wszechwładnej opieki w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.

5. Przywileje i łaski.

1. Za życia.
   Noszący na sobie Szkaplerz karmelitański uczestniczą  we  wszelkich dob- rych  uczynkach  oo. Karmelitów  i pp. Karmelitanek,  to  jest w ich modlit- wach,  postach,  umartwieniach,  jałmużnach itd.  Uczestniczą też w zasłu- gach wszystkich Papieży, Biskupów i kapłanów; są, synami uprzywilejowa nymi  Najświętszej  Maryi  Panny,  korzystając  z  jej  szczególnej Opieki we wszystkich przygodach życia tak co do duszy jak i co do ciała. Nie ma obo- wiązkowych modlitw w tym celu.
2. W godzinę śmierci.
   Członkowie Bractwa zasługują na śmierć szczęśliwą i zachowanie od ognia piekielnego  i  mają  prawo  do  odpustu zupełnego. Jest pobożnym zwycza- jem odmawiać w tym celu 7 „Ojcze nasz”, 7 „Zdrowaś” i „Wierzę„.  Pan Bóg gwałtu  nie  zadaje,  więc  zatwardziały  grzesznik  może  się potępić, lecz z pewnością  Pan  Bóg  sprawy  tak  urządzi,  że  w godzinę śmierci nie będzie mieć na sobie Szkaplerza.
3. Po śmierci.
   Wpisani do Szkaplerza karmelitańskiego wybawieni będą w pierwszą sobo tę po śmierci z ognia czyśćcowego.
   Można  dostąpić  przywileju zachowania od ognia piekielnego, a nie dostą- pić przywileju wybawienia z mąk czyśćcowych. By dostąpić pierwszej łaski, wystarczy  nosić  na  sobie Szkaplerz karmelitański  ciągle, a szczególnie w godzinę śmierci; by dostąpić drugiej łaski, potrzeba nadto:

1) zachowywać czystość, każdy według  swego stanu (wolno zmieniać stan i np. wstąpić w stan małżeński);

2) odmawiać każdego dnia całe małe oficjum o Najświętszej Maryi Pannie (nocturn, laudes, horae). Osoby odmawiające z obowiązku stanu pacierze kapłańskie  nie  mają żadnego innego obowiązku. Także i ci, którzy odma- wiają  małe oficjum tylko z obowiązku, nie potrzebują go po raz wtóry od- mawiać, by dostąpić tego przywileju.

Z  powodu nadzwyczajnych przeszkód, jak choroby, jest  każdy zwolniony od odmawiania małego oficjum. Radzi się prosić jakiegokolwiek spowied- nika o zamianę tych obowiązków na inne dobre uczynki łatwe do wykona nia.

W  przypadku zwykłych przeszkód jak braku czasu lub delikatnego zdro- wia  jest  słuszne,  że się prosi spowiednika mającego na to specjalną wła- dzę o odpowiednią zamianę na inne dobre uczynki.

– Kto przestał wypełniać wymienione warunki lub nie dochował czystości stanu,  odzyskuje  przywilej, gdy podjął na nowo obowiązki lub pozbył się przez pokutę grzechu.

6. Uwagi ogólne o odpustach.

Przez  odpust  odpuszczają  się  nie grzechy, lecz kary doczesne. Odpust może być zupełny wszystkich kar lub cząstkowy niektórych kar.

Jednego dnia można więcej dostąpić odpustów zupełnych i cząstkowych, jeże li  się  wypełni  warunki  przepisane i w takim razie jeden dla siebie, zaś drugi można ofiarować duszom w czyśćcu.

Do dostąpienia odpustu zupełnego potrzeba

a) nie mieć przywiązania do żadnego nawet grzechu powszedniego,

b) iść zwykle do spowiedzi (rozgrzeszenie sakramentalne jest niepotrzeb- ne  w przypadku, gdy  nie  ma się z czego spowiadać  lub ma tylko grzechy powszednie). Spowiedź tygodniowa (7 dni) wystarcza, by dostąpić wszyst kich odpustów przypadających w tygodniu,

c) iść  do  Komunii Św.  Można  komunikować w wigilię dnia odpustowego. Jedna Komunia św. wystarcza do dostąpienia wszystkich odpustów jedne go dnia.

Zwykle  przepisane  jest  odwiedzenie  brackich kościołów lub kaplic, a gdzie  tych  nie ma, kościołów parafialnych i modlitwy odpustowe albo 5 „Ojcze nasz”  i  5 „Zdrowaś” w intencji danej przez Ojca św. o podwyż szenie  Kościoła,  wytępienie  herezji  i  o  zgodę  władców  chrześcijań- skich.

Osoby  wiodące  wspólne  życie  mogą  odwiedzić własne kościoły.

Osobom chorym  spowiednicy  mogą wymienione warunki zamienić na inne dobre uczynki. 

Odpust przenosi się z uroczystością przełożoną na inny dzień.

– Zaleca się, ażeby codziennie rano albo przystępując do Sakramentów św.  albo  odwiedzając jakiś kościół i modląc się, uczynić ogólną inten- cję dostąpienia wszystkich odpustów, na jakie się swymi dobrymi uczy nkami zasłuży.

7. Odpusty Szkaplerza karmelitańskiego.

1. Odpusty zupełne.
   1. W dzień przyjęcia Szkaplerza.
   2. W uroczystość Matki Boskiej Szkaplerznej 16 lipca lub w jeden dzień Ok tawy. Uroczystość i odpust można obchodzić w niedziele następne.
   3. W godzinę śmierci.
   4. W  jedną  niedzielę każdego miesiąca, znajdując się na procesji Bractwa upoważnionej  przez  Biskupa. – Kto nie może znajdować się na procesji, powinien  odwiedzić  pobożnie  kaplicę  Bractwa. –  Pielgrzymi,   chorzy, więźniowie  itd.  mogą dostąpić tego odpustu, odmawiając małe oficjum o  Najświętszej  Maryi  Pannie  lub  50 „Ojcze nasz”   i 50 „Zdrowaś”, czy- niąc  akt skruchy doskonałej z postanowieniem wyspowiadania się i ko- munikowania, co jak najrychlej powinni wypełnić. Osoby żyjące w zgro- madzeniu,  a  nie  mające kaplicy  brackiej,  mogą  zmówić wspólnie lub pojedynczo „Litanię do Wszystkich Świętych”.

   Warunki do dostąpienia tych odpustów zupełnych: 1) Spowiedź, 2) Komu nia św.,  3) modlitwa w  intencji danej przez Ojca św.,  a  w godzinę śmierci trzeba  wzywać  ustami lub przynajmniej sercem słodkie Imię Jezus, jeżeli nie można przyjąć św. Sakramentów.

2. Odpusty  zupełne  mające  nadto  czwarty  warunek:  nawiedzenie  kościoła karmelitańskiego lub  (w razie niemożliwości)  parafialnego, a gdy i to nie- możliwe wypełnienie jakiego dobrego uczynku nakazanego przez spowied- nika.
   1. 2 Lutego, Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny.
      4 Lutego, św. Andrzeja z Korsyn.
      19 Marca, św. Józefa,
      25 Marca, Zwiastowanie N.M.P.
      5 Maja, św. Anioła męczennika,
      16 Maja, św. Szymona Stocka,
      25 Maja, św. Magdaleny z Pazzis.
      2 Lipca, Nawiedzenie N.M.P.,
      20 Lipca, św. Eliasza proroka
      26 Lipca, św. Anny
      7 Sierpnia, św. Alberta wyznawcy,
      15 Sierpnia, Wniebowzięcia N.M.P.
      8 Września, Narodzenia N.M.P.,
      29 Września, św. Michała Archanioła.
      15 Października, św. Teresy
      8 Listopada, Niepokalanego Poczęcia N.M.P.
   2. We wszystkie środy całego roku.
   3. W trzecią niedzielę po Wielkanocy: Opieki św. Józefa.
   4. Za krótką adoracją Najświętszego Sakramentu w czasie nabożeństwa czterdziestogodzinnego w kościele karmelitańskim (raz w roku).
3. Odpusty cząstkowe.
   1. 5 lat i 5 kwadragen (200 dni)  raz w miesiącu dla członków, którzy będą się spowiadać, komunikować i modlić w intencji danej przez Ojca św.
   2. 5 lat i  5 kwadragen dla tych, którzy towarzyszyli z zapaloną świecą Sa- kramentowi św. niesionemu do chorego i się modlili za niego,
   3. 3 lata i 3 kwadrageny (120 dni)  odpustu dla członków Bractwa, którzy, wyspowiadawszy  się,  będą  komunikowali w kościele lub kaplicy Bract- wa  i  modlili  się  w  intencji  danej przez Ojca św. w jakiekolwiek święto Matki Boskiej.
   4. 300 dni odpustu za wstrzemięźliwość od mięsa w środy i piątki.
   5. 100 dni odpustu za odmówienie małego oficjum o Najświętszej Maryi Pannie.
      100 dni odpustu za towarzyszenie za pogrzebem jakiegokolwiek zmarłe go, modląc się za niego.
      100 dni  odpustu za wykonanie jakieś uczynku miłosierdzia, pobożności i nabożeństwa.
   6. 40 dni odpustu za  7 „Ojcze nasz”,  7 „Zdrowaś”   dla  uwielbienia 7  po- ciech Maryi.

Wszystkie  odpusty  związane ze Szkaplerzem karmelitańskim można ofiaro- wać za dusze w czyśćcu.

Wszystkie  Ołtarze  w  kościołach  karmelitańskich  są  uprzywilejowane  we Mszach żałobnych za dusze braci i sióstr szkaplerza.

———————————

2014.07.16

Za; http://wieden1683.pl/news/szkaplerz-nos-na-rozancu-pros/