Działanie Boga w Kościele poprzez Niepokalaną

Chwała Tobie, święta Matko Boga! Poprzez Ciebie wielbiona jest Trójca, poprzez Ciebie czczony i wielbiony jest na całym świecie drogocenny Krzyż. 

Poprzez Ciebie radują się niebiosa, cieszą się aniołowie i archaniołowie, demony są odpędzane, a człowiek zostaje powołany do nieba. 

Poprzez Ciebie człowiek zanurzony w ciemności bałwochwalstwa pojmuje prawdę, wierzący przychodzą do chrztu świętego i na całej kuli ziemskiej budowane są kościoły.

Dzięki Twojej pomocy narody przystępują do pokuty. Co jeszcze?

Poprzez Ciebie Syn jedynego Boga, prawdziwa Światłość, ukazał się tym, którzy pogrążeni są w ciemnościach i cieniu śmierci.

Poprzez Ciebie prorocy zapowiadali narodom zbawienie, a apostołowie głosili kazania

Św. Cyryl Aleksandryjski

———————————————–

Actio Boga,  czyli  działanie w świecie poprzez Niepokalaną odbywa się w każ- dym momencie i w każdym miejscu. I będzie tak do końca czasów. Cała histo- ria  Kościoła  jest  przychodzeniem  Boga  do nas, ludzi,  poprzez Niepokalaną oraz  powracaniem ludzi do Boga także poprzez Niepokalaną.

W tym tekście zajmiemy się tylko pierwszym aspektem,  a  więc  odpowiedzią na pytania:  jak Bóg działa w Kościele poprzez Maryję?  Jak buduje swoje kró- lestwo poprzez Jej królestwo?

Święty  Cyryl Aleksandryjski chwalił Najświętszą Pannę w dniu zwiastowania Jej Boskiego macierzyństwa:

Chwała Tobie, święta Matko Boga!  Poprzez  Ciebie wielbiona jest Trójca, pop- rzez Ciebie czczony i wielbiony jest na całym świecie drogocenny Krzyż.

Poprzez Ciebie radują się niebiosa, cieszą się  aniołowie  i  archaniołowie,  de- mony  są  odpędzane,  a  człowiek  zostaje  powołany  do nieba. Poprzez Ciebie człowiek zanurzony  w  ciemności bałwochwalstwa pojmuje prawdę, wierzący przychodzą  do  chrztu świętego  i na całej kuli ziemskiej budowane są kościo- ły. Dzięki Twojej pomocy narody przystępują do pokuty. Co jeszcze?

Poprzez Ciebie Syn jedynego Boga, prawdziwa Światłość, ukazał się tym,  któ- rzy pogrążeni są w ciemnościach i cieniu śmierci. Poprzez Ciebie prorocy za- powiadali narodom zbawienie, a apostołowie głosili kazania1.

Ojcowie Kościoła i święci byli niestrudzeni w nadawaniu różnych tytułów Mat ce Bożej, po to,  aby wychwalać Jej potężną rolę w założeniu i rozpowszechnia niu Królestwa Chrystusowego na ziemi.

Nazywają Ją postrachem demonów, niszczycielką piekła,  naszą tarczą,  osło- ną nad światem, siłą narodu chrześcijańskiego, naszym jedynym lekarstwem, uzdrowicielką ludzkiego nieszczęścia, naszą kotwicą,  naszą ucieczką, naszą orędowniczką, patronką grzeszników, powrotem heretyków2.

Działanie Boga w Kościele aż do końca czasów jest rozpowszechnianiem praw dziwej  wiary  i  życia  według  Jego przykazań zgodnie z misją, którą Chrystus zlecił swoim apostołom:

„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody. Uczcie je zachowywać wszy- stko, co wam przykazałem” (Mt 28, 18–20).

Głębsze spojrzenie na historię Kościoła uczy nas, że dzieło misyjne Kościoła w najściślejszy  sposób  związane  było  z Maryją. Tak jest i dziś. Ukazuje się Ona jako misjonarka par excellence.  Jej  misja  apostolska jest jedyna w swoim ro- dzaju i uniwersalna.

Rozpowszechnianie wiary poprzez Niepokalaną

„Raduj się, Najświętsza Maryjo Panno, bo wszystkie herezje samaś zniszczyła na całym świecie” – śpiewa Kościół w oficjum o Najświętszej Maryi Pannie. A słowo to potwierdziło się tysiąckrotnie na przestrzeni wieków.

Dokeci  pierwszych  stuleci  odrzucali  prawdę o wcieleniu Chrystusa. Ojcowie odpowiedzieli im:

„Błądzicie, bo Chrystus jest zrodzony z Maryi,  jest ludzkim stworzeniem tak jak my”.

Inni heretycy odrzucili boskość Jezusa, a Ojcowie znowu odpowiedzieli:

„Jesteście w błędzie, Chrystus bowiem zrodził się z Dziewicy, a z dziewi- cy może być zrodzony tylko Bóg”.

Nestoriusz  uznał  pomiędzy  obiema  naturami Chrystusa jedynie pewien mo- ralny związek, odrzucił wobec tego tytuł  „Matka Boża”,  ponieważ uważał, że Maryja jest tylko Matką Chrystusa – człowieka.

Ojcowie  Soboru  Ephejskiego  dowiedli  słuszności  tego  tytułu  i potwierdzili przy tym naukę o jedności osoby Chrystusa wśród obu natur.

Eutyches nauczał,  że po wcieleniu natura ludzka rozpłynęła się w boskiej i że pozostała tylko natura boska.

Na to obrońcy prawdziwej wiary odpowiedzieli, że Chrystus ma zarówno tę sa mą istotę, co Ojciec, jak również tę samą istotę, co Matka, która ma czysto lud zką naturę.

Kardynał Newman podsumowuje to następująco:

„Maryja jest strażniczką prawdy wcielenia Chrystusa”.

Święci, którzy zwalczali błędne nauki protestantyzmu  i jansenizmu, przeciw stawili  nowym herezjom prawdy maryjne (np. Franciszek Salezy, Piotr Kaniz jusz, Ludwik Grignion de Montfort)  i narody oddane maryjnej pobożności za- chowały wiarę.

Kardynał Newman zauważa,  że narody, które pozostały wierne Maryi, zacho- wały również  całkowicie wiarę w Boskość Chrystusa,  ci natomiast, którzy od- rzucili kult Maryjny, nie widzą w Chrystusie nic więcej niż lepszego człowieka

Warto  również zauważyć,  że zaprzeczenie dziewictwa Maryi  w pewnym mo- dernistycznym  czasopiśmie  wywołało  potępienie  tej perfidnej herezji przez hierarchię kościelną.

Wreszcie papież Pius XII widzi  w  dogmacie  wzięcia Maryi do nieba z ciałem skuteczną  siłę  przeciwdziałającą  materializmowi  i  korupcji zwyczajów, jak również tryumf wiary w świat nadprzyrodzony3.

W  tym  kontekście nie wolno zapominać, że wszystkie zakony i zgromadzenia misyjne podporządkowują się wyraźnie Maryi  jako Patronce, ponieważ widzą w  Niej  gwarancję  rozwoju  wspólnoty  zakonu i oczekują od Niej niebieskiego błogosławieństwa  w  działaniu,  mającym  na celu rozpowszechnianie wiary i uświęcanie dusz.

Tak mówi na przykład założyciel marianistów bł. Guillaume Chaminade:

Wielką panującą herezją jest dzisiaj obojętność religijna,  która pozwala skostnieć  duszy w zagłuszeniu egoizmem i pogrążeniu w otchłani namię tności.

Ten smutny, ale wierny opis naszej epoki, daleki jest od tego, by nas znie chęcić.  Potęga Maryi nie zmniejszyła się.

Wierzymy mocno,  że  pokona  Ona  te herezje, jak wszystkie inne, bo dzi- siaj, tak jak wcześniej, jest obiecaną Panią, która zetrze głowę węża.

A Jezus Chrystus uczy nas, że Ona jest nadzieją, radością, życiem Kościo ła i postrachem piekła. Dla Niej zastrzeżone jest w naszych czasach wiel- kie zwycięstwo. Jej należy się zaszczyt ratowania wiary przed grożącym nam dzisiaj rozbiciem4.

Niepokalana ratunkiem chrześcijaństwa

Działanie Boga w Kościele poprzez Niepokalaną jest w szczególnie spektakula rny  sposób widoczne wtedy, kiedy Maryja przychodzi z pomocą zagrożonemu chrześcijaństwu  i przyczynia się do zwycięstwa nad wrogami, mimo ich przy- tłaczającej przewagi.

Sami papieże uznawali zawsze te zwycięstwa Maryi, szczególnie nad Turkami , i  z okazji różnych cudownych interwencji Matki Bożej wprowadzili szczegól- ne święta ku Jej czci.

Pius XII w swoim akcie poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi  pod- sumował tę całą wiarę  w  wielkość Maryi i powierzył Jej uratowanie chrześci- jańskiego porządku.

Napisał o Niej, iż zjednuje pokój dla świata i dusz, zaprowadza błądzących do owczarni Chrystusa,  powstrzymuje  zalew  nowego  pogaństwa,  przygotowuje zwycięstwo Chrystusa Króla.

Jeszcze bardziej widoczna staje się  Jej  apostolska  misja w działalności wiel- kich ruchów Maryjnych, które ukazywały działanie łask nawrócenia i uświęce nia w życiu całych narodów i innych różnorakich wspólnot.

Od początku XIX wieku powstawały  w  wielu krajach kongregacje maryjne, o których  Pius XII  mówił, że należą do pierwszych w randze apostołów świec- kich5.

„Dzieci Maryi”  liczyły  w  1954 roku około 36 tys.  grup na całym świecie, przy czym  jednak  nie  liczba  jest najważniejsza, lecz uznane przez papieży owoce przemiany dusz i łaski czystości wśród tak wielu dzieci i młodzieży.

„Legion Maryi”,  „Rycerstwo Niepokalanej”,  „Niebieska  Armia  Matki Bożej Fatimskiej”  zgromadziły w pierwszej połowie XX wieku wiele milionów kato- lików  i  przygotowały  ich do intensywnego apostolskiego życia poprzez zasz- czepienie im ideału całkowitego oddania się Maryi.

Całe działanie Kościoła szczególnie w ostatnich 200 latach jest tak widzialnie uzależnione od Maryi, że hierarchia kościelna nie obawiała się mówić o „epo- ce Maryi”.

Innym  znakiem  tego  cudownego  działania  Boga  poprzez  Niepokalaną jest fakt,  że  wszyscy  wielcy  apostołowie  i  misjonarze  byli  wielkimi czcicielami Maryi  i  że  całkowicie  zdali  się na Nią, by dokonać czynów, które dziś podzi- wiamy w ich życiu.

Najbardziej znani wśród nich to święci:  Bernard  z  Clairvaux,  Albert Wielki, Bonawentura, Bernardyn ze Sieny, Wawrzyniec z Brindisi, Franciszek Salezy, Ludwik Grignion de Montfort, Alfons Liguori, Leonard z Porto Mauritio, Mak symilian Kolbe.

Do tego należy doliczyć wielu mężów Bożych, założycieli kongregacji, bractw i stowarzyszeń Maryjnych,  które  odnowiły  poprzez  Maryję całe kraje, a nawet kontynenty.

Różaniec, szkaplerz, Cudowny Medalik

Przede  wszystkim  jednak  Matka Boża  realizuje  cele wyznaczone przez Boga na  ziemi  poprzez  swoją  osobistą interwencję w tysiącach większych i mniej- szych sanktuariów na całym świecie, gdzie jeszcze dziś, w czasach rozpowsze chnionego sekularyzmu i laicyzacji, gromadzą się tłumy.

W dziejach sanktuariów Niepokalana ukazuje się jako pierwotny obraz i wzór Boga –  forma Dei – wśród ludzi.  Pielgrzymi zmierzają do świętych miejsc sły- nących łaskami, by pozwolić się przez Nią kształtować.

To  formowanie  nie  jest  niczym  innym,  jak dotykiem kochającej i delikatnej dłoni Boga,  który  w naszych niegodnych sercach przygotowuje sobie miejsce, w którym może następnie złożyć przynajmniej część swoich łask.

W  ten  sposób  Jej słowa  i  gesty wnikają do serc ludzkich, a wierni, jak dzieci swoją matkę, słuchają Ją i poddają się Jej wpływowi.

W ten sposób pragnie Bóg dotrzeć do każdego umysłu, do każdej mentalności , do każdego miejsca poprzez Maryję,  która niejako przynosi ze sobą Bożą  ła- skę uprzedzającą – gratia praeveniens,   aby  przygotować ludzi na przyjęcie łaski uświęcającej Boga.

Na czele tych bezpośrednich interwencji Maryi stoją cudowne objawienia, po- przez które Maryja daje światu ważne na ziemi i decydujące o życiu wiecznym środki pomocnicze,  a wszystko po to, by łasce Bożej utorować drogę do dusz i uczynić je miejscem Bożego triumfu.

Korzystanie z tych dostrzegalnych środków odpowiada ludzkiej naturze, któ- ra rozpoznaje rzeczy niewidzialne, zachowuje je w pamięci i według nich żyje, najczęściej tylko poprzez to co widzialne.

Podobnie jak ktoś, kto utwierdza się w miłości do ukochanej osoby, jednak od dalonej, a więc niedostępnej dla wzroku, poprzez troskliwe przechowywanie i chętne oglądanie jej fotografii czy obrazu, tak samo chrześcijanin kocha Chry stusa  i  Maryję  otaczając  czcią obraz lub  jakiś przedmiot, który przypomina mu o Ich, niedostępnej dla oczu, obecności.

I  tak  Maryja  dała św. Dominikowi różaniec,  wobec  którego modlitw Bóg jest szczególnie chętny do wysłuchiwania ludzkich próśb.

Jest  to  prosta  modlitwa,  zawiera w sobie wszystkie najważniejsze tajemnice Bożego  życia  i  ułatwiająca,  nawet  najprostszym  ludziom, poznawanie ich i skuteczne zgłębianie.

Świętemu Szymonowi Stockowi Maryja ofiarowała szkaplerz z Góry Karmel.

Matka ubiera, okrywa swoje dzieci i poświadcza w ten sposób swój bliski zwią zek z nimi. Poprzez przyjęcie zewnętrznego odzienia z rąk matki, dziecko ma upodobnić się do niej wewnętrznie.

Z tego powodu Maryja mogła obiecać,  że  kto  w chwili śmierci będzie miał na sobie Jej szatę –  szkaplerz, ten nie zazna ognia piekielnego.  Ona sama przyj- dzie, by w chwili śmierci swego dziecka odpędzić szatana, który nie jest wład- ny, by splamić i zabrudzić Jej szatę i tym samym nie może dotknąć tego, który nosi tę szatę, porywając go w płonącą otchłań.

W roku 1830 Maryja dała św. Katarzynie Laboure Medalik,  zwany Cudownym ze względu na liczne cuda nawróceń i niezwykłych uświęceń trwające nieprze rwanie aż do dziś.

Interwencje Maryi w różnych miejscach świata

To Maryi zawdzięczamy wspaniałe zjawiska nawrócenia w krótkim czasie ca- łych narodów na prawdziwą wiarę.  To  ona  wzniecała  w  duszach tak wielką żarliwość,  czego nie mogły dokonać  tysiące misjonarzy na przestrzeni wielu lat.

Poprzez swoje objawienia na wzgórzu Tepeyac w Meksyku  Matka Boża z Gua- dalupe  w bardzo krótkim czasie nawróciła pogańskie narody Ameryki Łaciń- skiej, od Meksyku aż po przylądek Horn, oraz zachowywała je w wierze katoli ckiej przez całe stulecia aż do najnowszych czasów.

W Europie  miały  miejsce  wydarzenia  podobne do tych ze wzgórza Tepeyac: Lourdes, La Salette i Fatima są kamieniami milowymi dla całego chrześcijań stwa i w najcięższych czasach Kościoła prowadzą setki tysięcy z powrotem do wiary6.

Te wielkie wydarzenia Maryjne  i  powstałe z nich ruchy  są niczym innym, jak wielkimi znakami, poprzez które Niepokalana w sposób konkretny wpływa na serca,  przyciąga  ludzi  do  swojego  Niepokalanego  Serca  i  prowadzi  ich  do Syna.

Dokonuje  się  to  w  ciężkiej  walce  o każdą duszę,  którą Niepokalana wyrywa szatanowi.

Na dowód tego ex contrario można przytoczyć fakt, że kiedy ludzkość uchyla- ła  się  od  wpływu Niepokalanej,  wtedy działanie Boga na świecie napotykało na przeszkody.

Jeśli dziś na przykład mieszkańcy Ameryki Łacińskiej  masowo  słabną w wie- rze to dlatego, że zanika w ich duszach cześć dla Maryi.

Skoro Bóg  daje  człowiekowi  wolną wolę  i nie narzuca się w swoim działaniu, to actio Boga (dzieło Odkupienia przez Syna i Ducha Świętego)  w świecie do- konywane poprzez Maryję zostaje uniemożliwione w chwili, kiedy ludzie zapo minają o Jej wielkości lub całkowicie się od Niej oddalają.

To  dystansowanie  się  od  Maryi  w  imię ekumenizmu i zażyłych stosunków z protestantami  jest  jedną z największych zniewag, jakie można wyrządzić Bo- gu.

W  tak  ciężkich  czasach,  jakie mamy dziś, zadaniem każdego chrześcijanina jest  wiernie  i  bezwarunkowo trwać przy Maryi.

Kiedy będzie to czynił, stanie się  Ona  dla  niego  „Strażniczką Wiary”,  która zmiażdży głowę węża, Pośredniczką wszelkich łask.

——————————

ks. Karol Stehlin FSSPX

Przypisy:

1. Homilia IV, Enchiridion Marianum, Rzym 1974, s. 808.
2. zob. Hymn Akathistos, Freiburg 1958.
3. E. Neubert, Marie dans le dogme, Paryż 1553, s. 208–210.
4. tamże, s. 213–214.
5. Bulla Bis saeculari, Acta Apostolicae Sedis 1948, s. 393–402.
6. zob.: ks. K. Stehlin, Die Immaculata unser Ideal, Stuttgart 2004, s. 153–167.

Za: Zawsze wierni nr 3/2014 (172)

Za; http://www.bibula.com/?p=74508

Ilustracja dod. emjot: Niepokalane Serce Maryi_2.bp.blogspot.com